Albert AlcaineGuairi còps auem guardat quauquarrés e auem exclamat: “Jo sò fòrça melhor!” Mès aguesta percepcion ei reau?
Cau diferenciar eth com èm e çò com pensam qu’èm. Es persones èm ua barreja de psiquic, biologia e socialitzacion damb un polsim de raciocini, que mos diferéncie d’auti animaus.
Ath delà deth fisic, foncionam damb ua part intellectuau formada per idèes, credences e pensaments e ua auta part damb emocions. Ath delà , eth còrs fisic coma tau. Era personalitat ei çò “com èm”, era mescla des actituds, es idèes sus nosati madeishi e der entorn, es sentiments e era manèra d’actuar .
Mès açò non ei tot: tanben i a çò que pensam qu’èm, es nòstes pròpries idèes, credences e opinions sus nosati madeishi, bastides a compdar dera percepcion d’aquerò qu’eth nòste cervèth interprete deth mon que mos restacam damb eth. E era paraula clau dirèctaments restacada damb era autoimatge ei era de autoestima: com mès autoestima, melhor autoimatge corporau. Fòrça còps tendem a èster perfeccionistes en tot méter a pròva parts fisiques deth nòste còrs o mentaus, e soent non sabem pas plan era arrason deth pr’amor qu’ac hèm.
Entà acabar de complicar-ac mès, mos cau arrebrembar qu’es paramètres sociaus de “beutat” non son ua realitat, se plan ei facila quèir ena arratèra d’acceptar-les sense mès ne mès, sense qüestionar-les, e açò plan segur mos generarà ua imatge negatiua de nosates madeishi, mès encara s’era nòsta autoestima ei baisha o ei danhada.
Quini factors i jòguen un papèr important?
Era educacion e eth miei qu’auem neishut ei fòrça important: er estil qu’observèrem damb eth qu’es nòsti pairs parlauen dessús se madeishi contribuís a auer un dessenh major o mendre d’exigéncia dera nòsta autoimatge.
Era genetica pòt auer-i tanben quauquarren a díder: “eretar” ua personalitat damb tendéncia a veir era realitat de manèra mès objectiva e practica deuant d’un pensament distorsionat, per exemple.
Eth hèt de comparar-mos damb es auti ei ua psicotrampa pera nòsta autoestima, non solaments pr’amor que ne gesseram mau paradi mès qu’es comparasons non pòden utilizar-se coma bares de mesura.
Çò que projectam as auti, ei a díder, era nòsta imatge publica, contribuís a èster un pilar o ua mina pera nòsta autoconfiança.
Es ròtles sociaus tanben refortilhen era nòsta autoimatge, encara que pòt èster ua auta arratèra sociau entà convertir-mos es corredors de maratons dera autoexigéncia se non n’èm conscientes.
Mès eth factor mès important ei coma mos identificam damb nosati madeishi, çò que mercarà qu’era nòsta autoimatge sigue positiva o negativa.
Era edat coma numèro
Era edat mentau luta contra era edat cronologica, per açò i a persones damb ua edat “numèrica” nauta que se ven mès joenes deth que son, e en guardar-se ath miralh o as fotografies non s’arreconeishen. Açò ei pr’amor qu’era sua mentalitat e era sua manèra d’interpretar eth mon e es situacions deth dia a dia, de manèra optimista, les a portades ara etèrna joenessa.
Mès ei cèrt qu’açò non depen solament dera nòsta volontat: un estudi dera Universitat de Waterloo en Canadà afirme qu’es persones mès granes an mès dificultadi qu’es joenes entà distinguir era orde que succedissen es eveniments en temps , donques que damb era edat se distorsiona eth tractament dera informacion, sustot eth concèpte deth temps.
A compdar des 50 eth quite desir d'”arturar era edat”, pòt hèr-mos a hèr que pensam qu’auem mens ans qu’es reaus, atau coma quan un julivert d’institut vò arténher era sua independéncia çò de mès lèu possibla e pòt percéber qu’a mès edat d’era que reauments a.
Percebem es cambiaments de manèra mès contondenta enes auti, çò qu’a a veir damb era nòsta autopercepción intèrna.
Mès jogam damb ua dobla vara de mesurar: per ua banda, i a era percepcion subjectiva (que mos atribuïm a nosates madeishi) e pera auta era percepcion objectiva (era qu’utilizam entà observar as auti). Açò rau ara tendéncia generalisada dera pòur de envellir, qu’associam damb era mòrt: s’ei er aute qual envelleix nosati mos demoram tranquilli. Ei un mecanisme de defensa per non trobar-mos damb era consciéncia d’ua realitat que hè mau e quitament un factor d’emparament especific deuant de parrabastatges afectius coma era depression . Mès sociaument tanben aubedís ath discors d’associar eth joen damb era beutat e eth pas des ans coma ua causa negatiua e mens atractiua.
Senter-mos mès joeni deth que èm mos hè a actuar com s’ac siguéssem de vertat , e açò contribuís a refortilhar era nòsta autoestima, a auer ua actitud mès positiva e conseqüéncies positives ara nòsta vida .
S’eth vielhèr non auesse un valor negatiu, non i aurie agut de besonh de díder que te sentes mès joena.
Fin finau, era edat non sonque ei “flotant” en nòste cervèth, mès que se pòt palpar: ua equipa d’investigadors sud-corean examinèc eth cervèth de 68 adults majors saludables e descorbic qu’aqueri quali se sentien mès joeni, auien ua substància grisa mès espessa e auien sofrit un mendre deteriorament restacat damb era edat .
Coma penses qu’as era tua substància grisa?
📎 Alcaine, A. [Albert]. (2024, 05 Agost). Mos vedem mès joeni deth que èm?. PsicoPop. https://www.psicopop.top/oc/mos-vedem-mes-joeni-deth-que-em/
📖 Referéncies:
