Albert AlcaineRas e cuert, era validacion emocionau non ei d’auta causa que comunicar ara auta persona qu’ei escotat e vist: acceptar era experiéncia emocionau que quauquarrés sent en aqueth moment e comunicà’c claraments, damb es paraules o es accions.
Se tracte de hèr a saber qu’aquerò qu’en tot èster e manifèste ei acceptat, damb independéncia de se i èm d’acòrd o non.
Validar ei exprimir ara auta persona qu’es sues emocions an sens, que son considerables, significatives o coerentes des d’un punt d’enguarda logic.
Frases coma “Exageres, non n’i a per tan“, “Coma te pòdes méter atau per aguesta pegueria?” o “Non plores mès, te cau èster fòrt” non apòrten arren e non son, entad arren, empatiques. Non an cabuda en ua estrategia de validacion emocionau .
“Era validacion ei era responsa «òc» ara qüestion: «Pòt èster vertat açò?»” .
Era “gràcia” dera validacion emocionau ei que podem amiar a tèrme, tanben, ua autovalidacion emocionau: acceptar era validesa des nòstes pròpries emocions, e açò mos ajude a gerir-les melhor: reafirmam qu’aquerò que sentem ei important, sigue plasent o non.
Ar aute costat dera balança trobam era invalidacion emocionau envèrs un madeish o deuant des auti: minimizam, jutjam o trèm transcendéncia as emocions . Non vò díder qu’aquerò que digam “sone mau”, de hèt, es invalidacions pòden èster responses caudes o benintencionades, maugrat que provòquen conseqüéncies que non volem. Donques, ei abituau invalidar es emocions – nòstes o de quauquarrés – sense èster-ne conscients, quitament en tot voler hèr eth ben.
Era terapia dialectica conductuau (DBT) prepause sies nivèus de validacion que permeten auançar cap a ua comunicacion en tot validar :
Prestar atencion: non n’i a pro damb guardar, cau interessar-se en çò que ditz, guardar e hèr a saber qu’ac hèm.- Reflexionar: se tracte de tornar-li çò que mos a dit damb era repeticion o parafraseig (coma un miralh).
- Nomentar aquerò que non s’a dit: díder çò que non a verbalitzat, mès que detectam en discors.
- Compréner era reaccion: compréner per qué reaccione dera manèra qu’ac hè.
- Arreconéisher çò qu’ei valid: nòta e comunicar qu’es sòns sentiments son valids pr’amor que s’ajusten ath contèxt.
- Arreconéisher era singularitat der aute: totes es arresponudes emocions e perspectives son valides.
Prener-li era man o plaçar-mos ara sua nautada pòt èster ua manèra de remanar qu’aquerò que mos ditz mos impòrte. Açò ei basic. Quan soscam o li “tornam” aquerò que mos a dit, mos cau èster curosi de non interpretar, jutjar o ahíger idèes o suposicions dera nòsta cuelhuda: mos cau extrèir, simplament açò, era idèa centrau deth qu’era auta persona a manifestat.
Parlam de nomentar çò que non s’a dit, meteram un exemple: S’era persona mos ditz “è dedicat fòrça temps a estudiar e, totun, non è aprovat… Ara fin, non servís d’arren estudiar!“, Podem arrespóner: “Compreni que te frustre era situacion, donques que sentes qu’eth tòn esfòrç non a valgut era pena, ei atau?“. Fixa-te que verbalizam aquerò qu'”a volut díder, mès que non a dit” .
Arreconéisher çò qu’ei valid ei compréner e plaçar-mos, tanben, en contèxt e es circonstàncies. S’eth nòste hilh o hilha a pòur des tempèstes, podem validar era sua pòur en tot dider-li: “compreni que pogues sénter pòur ara madeisha, pr’amor que plò fòrça e açò no te shaute“.
Se mos ei malaisit validar es emocions, probablament ei a causa deth hèt qu’ena enfància non mos ajudèren a arreconéisher es emocions, no les validèren o mos sentérem jutjats per aguestes. Tanben pòt deuer-se que viuem en ua societat que glorifique bères emocions, coma era felicitat, e sage evitar-ne o desqualificar-ne d’autes coma era tristesa o er enuig. Apréner dessús es emocions e es sues foncions mos ajude a compréner era validacion emocionau e era sua importància.
📎 Alcaine, A. [Albert]. (2024, 15 julhet). Com podem validar es emocions des auti?. PsicoPop. https://www.psicopop.top/oc/validar-les-emocions/
📖 Referéncies:
Probablament sò jo massa racionau, Cau també validar es emocions irracionaus ?
Pensam que sabem gerir es nòstes emocions, entà que podem dar leccions as auti. Mês de segur, non ei atau.
En totes es situacions qu’ei important validar es emocions des auti, mès jo destacaria, sustot, era importància de detectar es emocions des adolescents tà poder-les tractar corrèctament.
En aguest sentit, e en tot tier en compde qu’er article parle dera reaccion en moment que bèra persona a ja verbalizat quauque problèma, jo i ahigeria que, prèviament e se detectam qu’es causes non van ben, a un adolescent cal hèr-li ua pregunta important: “Qué passe?”. Fòrça còps ua reaccion estranha des joens amague quauque problèma que tada eri ei important, més que non saben com hèr-lo a conèixer o qui les escotarà sense arrir-se d’eri (sabem qu’es joens son fòrça sensibles ath ridícul). Ei per aquerò que cau èster atenti. Dempús, cau meter-mos en sòn lòc en tot parlar damb eri tranquillament en tot seguir es passes der article, més non deuant d’autes persones, pr’amor que cau que veigue que tà nosati ei important açò que mos a de díder. E, sostot, mos cau auer força paciéncia…
A còps desbrembam qu’aqueri adolescents malcarats e indipendenti tanben an de besonh èsser escotadi e comprenudi.
Era validacion des emocions d’auti ei un prètzhèt força complèx pr’amor qu’auem estat educats damb era necessitat d’apertier en ua societat, era quau a ues arraïtzes sociaus assetiades en uns abituds determinadi per ua morau e uns valors atavics de superviuença. Encara que cada un de nosati auem uns trets caracteristics que mos hèm unics, era condicion der entorn (tant uman coma tecnologic) mos condicione tà enténer e compréner es emocions des persones atau coma gestionar-les.
Aguest article mencione quauqui nivèus tà créisher ena comunicacion e enteniment positiues e aquerò, tà jo, ei era propòsta clau: era reeducacion des valors sociaus des d’era individualitat. Ei de besonh educar-mos ena empatia e resiliéncia, conceptes «naui» que requerissen era implicacion particulara tà semiar uns costums naui e productius tara societat e enfortir-la enquia ua conviuença mès umana.
Supausi qu’un des problèmes dera empatia ei era sensacion de vulnerabilitat, ei a díder: i a persones que pensen qu’era empatia pòrte, intrinsencament, ua dubertura que mos hè vulnerables e, “melhor èster barradi e protegidi“. Mos cau mès educacion emocionau, sustot, en casa, on i a massa tauletes, massa pantalhes e, soent, pòga convèrsa.
Òc tiòc! Aguestes emocions s’an de trebalhar en societat e non pas en un espaci limitat, ath delà, pera auta part dera societat, ei a díder: no podem ensenhar era validacion des emocions en un endret mès dempús non amiar-la a tèrme en auti per’mor dera moralitat establida que predomine.
Era escòla s’a prepausat trabalhar era empatia, sustot entà evitar situacions de discriminacion e sètge, mès s’en casa non se refortilhe aguesta qualitat, non mo’n gesseram.
Sò d’acord damb era tua opinion. Mès un viatge è tornat a meditar eth tema der article, creigui que aguesta generacion, educada damb era empatia, encara que dempús non la practiquen, un còp hage transcorrut bèth temps, eth seme dera validacion des emocions pòt èster que germine dempús.
Ei reconfortant, çò que dides… Pensa’c, anime a seguir en aguesta direccion!
Jo pensi que ei un article molt interessant, ajuda a reflexionar, a contar dins a deu abans de posicionarse deuant dua emocion.
Sò d’acòrd ena major part der article, pensi que çò de mès d’important s’escotar er aute e mostrar empatia e suport, però tròbi que dar era raó en tot non ei sempre eth melhor.
M’agrade fòrça aguest article pr’amor que parle d’un ahèr ath que li liè dat fòrça torns ath cap. Cregui qu’ei important validar es emocions des autis e ac è aprenut damb era mi hilha, mès cregui tanben qu’ei un recors útil entà utilizar-lo damb es adults. Per aishamplatge, m’è encuedat de que, quan è ua discussion amb eth mèn marit, non sò capaç d’arreconéisher com se sent e demanar perdon. Ath contrari, tostemp me justifiqui entà qu’eth me comprene, mès non sagi compréner-li a eth. Cregui qu’ei important pensar qu’era auta persona no t’ataque entà poder auer ua convèrse saludable. Er article hemna ues bones pautes entà arténher açò.
Eth article “Validar les emocions” explique era importància dera validacion emocionau, que consistís en acceptar e compréner es emocions sense jutjar-les. Açò ajude a melhorar es relacions interpersonaus e era salut mentau. Era validacion emocionau ei clau entà fomentar era empatia, era comunicacion e era confiança.
Eth tèxte destaque qu’acceptar es emocions des auti, encara que non les compartim, renforce es relacions e facilite era resolucion de conflictes. Tanben subligne era importància dera autovalidacion emocionau, que permet gestionar es emocions pròpries de manèra adaptativa e mantier ua bona autoestima.
Er article propòse conselhs entà melhorar era capacitat de validar es emocions, coma identificar e nomentar es emocions, practicar era escota activa e comunicar era acceptacion. Açò se pòt hèr a trauès de paraules e gestes que mostren empatia e comprenença.
Bona arresumida
Fran Cuevas ! Mès… Reaument penses atau? Ei a díder, çò que ditz er article?
Eth article sus era validacion des emotions ofrís ua perspectiva cruciau entà eth benèster emocional. Crec fermament en era importància de reconéisher e acceptar es emotions, non solament en un mateix, sinò tanben en es auti. Validar es emotions ajuda a bastir relacions mès empatiques e authentiques, permèter que es persones se senten escotades e comprenes. Tanben crec que ei essencial equilibrar era validacion damb era reflexion e eth creishement personau. Aceptar nòstes emotions ei fonamentau, mès tan important ei trabalhar en cossí gestionar-les e apréner d’elas entà fomentar un desvolopament emocional positiu e sant.
Jo pensi qu´ei çò de validar es emocions s´auria de mostrar a l´escòla. Normaument quan un amic/amiga ens diu quauqua hèt jutjam o invalidam es sues emocions, enlòc de compréner era reaccion i arreconéisher que çò ei valid. Jo madeish opini sobre hèts que autes em diuen e tan sols auria de hèr atencion ad aquerò que ditz un aute.
Pensi que era societat non a sapigut éster empàtics damb es auti enquia aguest moment, tostemp s’a dit de forma despectiua que plorar non servís, ben òc que ei important quan un a de plorar tré era emocion e se quede més descansat, eth còs ac demane, pero tostemp s’an menhspreat aguestes emocions. I a ua frase fòrça importanta que ath dessus d’éster masclista ditz çò que estongui intentant expressar, “plora coma ua hèmna çò que non as pogut defèner coma un òme”, aguesta ei era realitat que pendent ségles auem agut ena nòsta societat.
Ei de ben trist que se ves a un mainatge plorar li digues que non a de plorar, as mes hilhs jo lis digui que se vòlen plorar que ploren que ac an de menester.
E coma societat cau comprèner que non tostemp s’a d’estar en un estat de feliçitat, totes es emocions son potentes, era película que ac reflectis molt ben e recomanarie de veder-la, ei era de “deth reves”, ei ua pelicula infantila pero que te e a reflexionar.
Eth patriarcat e es ròtles de gènre an hèt – e han – fòrça mau. Jo tanben sò fan de “deth revés”!